Even zwemmen

Op het compound waar Arjan en ik verblijven staan ongeveer 8 hoge flatgebouwen van wel 33 verdiepingen hoog. Per verdieping zijn er ongeveer 6 woningen. Bij elkaar wonen hier dus heeel veel Chinezen. Zeker als je bedenkt dat het gemiddelde gezin hier bestaat uit twee kinderen (er is geen een kindspolitiek meer), twee ouders + opa en oma van de kinderen. Van al deze Chinezen zijn Arjan en ik de enige buitenlanders. Je kunt je dus voorstellen dat dat voor nogal wat bekijks zorgt. Overal waar we lopen kijken mensen ons na en vaak spreken ze ons ook nog even aan om te vertellen hoe lang we zijn. In sommige gevallen maken ze zelfs stiekem een foto om deze bijzondere gebeurtenis later met vrienden en familie te kunnen delen?

Voordat ik naar China ging had ik me voorgenomen direct na aankomst te beginnen met sporten. Sowieso zou dit goedkomen aangezien er bij ons op het compound een heel groot en mooi zwembad is. Twee dagen na aankomst namen Arjan en ik ons voor om voor de eerste keer dit zwembad te testen. Het zwembad zag er net zoals vanaf ons uitzicht van de 14e verdieping net zo mooi uit. Op het moment dat we het zwembad in wilden gaan werden we echter tegengehouden. In dit zwembad was het verplicht om een zwemmutsje te dragen. Zo kwam het dat we even later, Arjan met een muts met blauw witte strepen en ik met een knal roze bloemetjesmuts op, langs de zwembadrand paradeerden. We voelden ons nog opvallender dan normaal. Iedereen in het zwembad staarde ons aan en wees ons na. Eenmaal in het water werd dit niet minder. Alle mensen in en rond het zwembad hield ons nauwlettend in de gaten. Dit werd na ons vijfde baantje door het ondiepe zwembad niet minder. Ook zagen we dat verschillende Chinezen onze, op zwemles geleerde, schoolslag en borstcrawl probeerden te kopiëren. Dit had toch wel enig hilarisch effect aangezien ze deze vorm van kopiëren nog niet helemaal onder de knie hadden. Van ontspannen zwemmen was geen sprake maar dat was zeker niet erg. Voor deze keer dan althans.