Girls night out!

Het is zaterdagavond en Arjan en ik bereiden ons voor op een rustig avondje. We hebben boodschappen in huis en hebben besloten voor het eerst deze week weer eens te koken. De afgelopen week was een aaneengesloten reeks van zakenetentjes en andere afspraken. Op dat moment krijg ik een berichtje van Rose. Ze vraagt of ik zin heb om mee te gaan eten met een paar vriendinnen van Jackie. Rose is de vrouw van de agent van Arjan en Jackie een van de welbedeelde leveranciers. Het etentje zal plaatsvinden in het centrum van Shenzhen. Het centrum bevindt zich ongeveer 45min per metro bij ons vandaan. Dit zou de eerste keer zijn dat ik alleen op pad ga. Ik heb vaak genoeg gereisd maar heb me nog nooit alleen hoeven redden in China. Hoopvol vraag ik Rose of ik Arjan niet kan meenemen. Helaas is dit een girls only night dus zal ik het echt alleen moeten doen.

1,5 uur later kom ik aan op de plek van bestemming. Ik ben de eerste en krijg, na enig handen- en voetenwerk, vast een tafel toegewezen door een van de obers. Wanneer ik de vrouwen zie naderen voel ik me ineens zwaar under dressed. Alle 8 (!) vrouwen dragen stuk voor stuk dure designer kleren met dure sieraden. Bij navraag aan Rose, de enige Engels sprekende, blijkt dat deze vrouwen allemaal Powervrouwen, lees: multimiljonairs, zijn. Waar de één eigenaar blijkt van een modefabriek is de ander mede eigenaar van het vliegveld van Shenzhen (nouja haar man dan) en weer een ander blijkt een flink aantal woningen te bezitten in de dure gebieden van Shenzhen. Hun rijkdom blijkt niet alleen uit hun kleren maar ook uit de manier waarop ze het eten bestellen. Tafels vol eten worden er besteld en wanneer er een grote schaal met diverse gerechten onze tafel passeert wordt deze schaal ook aan de bestelling van onze tafel toegevoegd. Ook in de conversatie blijkt “de power” van de vrouwen een grote rol te spelen. De rijkste vrouw krijgt duidelijk de meeste aandacht en iedereen lacht het hardst om haar grapjes. Als nuchtere Nederlandse vind ik deze poeha nogal overdreven, wel vind ik het leuk om op deze manier eens deel te mogen nemen aan een avond als deze. Omdat ik geen Chinees spreek hoef ik niet bang te zijn voor ongemakkelijke gesprekken. Wel vraag ik me af wat mijn toevoeging voor hen is aan deze avond. Voorzichtig leg ik Rose mijn vraag voor. Zij weet heel goed waarom ik ben uitgenodigd. Een westerling meenemen geeft haar namelijk meer aanzien. Even vraag ik me af of ik me beledigd moet voelen dat ik vooral als sieraad ben meegevraagd. Ik besluit me er niet druk over te maken en mijn nieuwsgierigheid naar cultuur te voeden met een avond als deze. Ik hoef in ieder geval niet te betalen want tja, ik blijf Nederlander toch?