Do you need a mouth wash?

In de 7 maanden die ik hier nu ben, spreek ik nog steeds geen vloeiend Chinees. Inmiddels kan ik me wel dusdanig redden dat ik me kan voorstellen, kan vragen hoeveel iets kost en kan mee hummen wanneer iemand zegt dat lang ik ben. Voor de enkele gevallen dat ik me nog niet helemaal kan redden, heb ik een handige uitvinding gedaan. In China heb je namelijk WeChat.

WeChat is een applicatie op je telefoon die bestaat uit een combinatie van WhatsApp, facebook, Instagram, internetbankieren, Google.maps en Google.translate. Vooral die laatste functie is voor mij erg handig. Op het moment dat ik in een winkel, restaurant, massagesalon, etc. niet helemaal uit mijn woorden kom (of eigenlijk helemaal niet), vraag ik om de WeChat van een medewerker. In mijn beste Engels typ ik dan mijn vraag, waarna de ander deze kan vertalen naar het Chinees. Vervolgens wordt er in het Chinees iets naar mij terug getypt waarna ook ik het kan terugvertalen naar het Engels. Zo staan we dan een tijdje typend tegenover elkaar tot mijn vraag beantwoord is. Een heel handig systeem dacht ik zo. Het enige wat ik nog niet zo goed begrijp is wat er na afloop met ons diepgaande WeChat contact gebeurt. Vanaf het moment dat ik voor het eerst met iemand contact heb gehad via WeChat, gebeurt er iets. Ik maak ineens deel uit van de inner WeChat circle. Naast productaanbiedingen, meerdere malen per week het woord “hi” en gelukwensen op alle bijzondere feestdagen in China (en dat zijn er heeeel veel), ontvang ik soms bijzondere vragen, zo ook gisteren. In de meeste gevallen lijkt mijn translate functie het Chinees redelijk te vertalen, maar in het geval van dit bericht van de supermarkt medewerker (waar ik al in geen weken geweest ben), twijfel ik toch even.