In China wonen, grapje zeker?

Als je mij een half jaar geleden had gezegd dat ik op dit moment in China zou wonen, had ik je waarschijnlijk keihard uitgelachen. De meeste mensen die mij kennen zullen weten dat mijn afgelopen jaren, op z'n zachtst gezegd, nogal hectisch zijn geweest. Zo ben ik in de afgelopen 5 jaar ongeveer elk jaar wel een keertje verhuisd, waarbij de laatste de heftigste was aangezien ik dit keer een serieus huis (nouja bovenwoning) heb gekocht. Daarnaast ben ik een flink aantal keer van baan gewisseld en ben ik 2x afgestudeerd (aan verschillende studies, dat dan weer wel). Kortom ik was toe aan even rust in de vorm van stabiliteit, want echt rust nemen is iets waar ik tot nu toe nog niet zo goed in ben; al verbaast dat jullie waarschijnlijk niks. Afin China dus.

Hoe ik hier na deze hectische periode terecht ben gekomen probeer, ook ik, nog even te bevatten. Een van de laatste dingen die ik me van voor die tijd herinner, is de verhuizing naar ons eigen huis in januari 2016. Op het moment van verhuizen was ik in de overtuiging dat ik me dit keer voor een iets langere tijd (voor mijn doen) wilde settelen. Zo’n jaartje of 5 zou ik het er in ieder geval wel willen uithouden. Die periode leek zelfs iets te verlengen toen ons huis helemaal af was. Ik was zo blij met ons huis inclusief de kat Klaas, inrichting, de buurt, vrienden en familie in de buurt, etc. dat ik me niet meer kon voorstellen nog ergens anders te willen wonen.

Echter toen kwam februari. Aangezien Arjan voor zijn werk 2x per jaar naar China (Shenzhen) moest en ik op dat moment een baan had waarbij ik, voor het eerst niet gebonden was aan de schoolvakanties, besloot ik met hem mee te gaan. Samen zouden we een week naar Hongkong en een week op zakenreis naar Shenzhen. Zo gezegd zo gedaan dachten we…. In de laatste weken voordat we zouden gaan kreeg ik ineens bericht dat ik als orthopedagoog aan de slag mocht op een cluster 2 school. Een super leuke kans die ik uiteraard niet voorbij wilde laten gaan. Toch weer schoolvakanties dus, maar gelukkig kon met een goede regeling de reis naar China toch gewoon doorgaan.

Eenmaal in China begonnen mijn hersenkronkels, en in dit geval ook die van Arjan, weer op te spelen. Hoe zou het zijn om hier voor een wat langere tijd te wonen? Zou dit geen goede periode zijn in ons leven….? “Het weer is hier wel altijd goed”. “ Tja en de mensen zijn ook best aardig”. Daarbij bedachten we dat het voor Arjan ook goed zou kunnen zijn om dichter bij zijn leveranciers te wonen. Eenmaal terug in Nederland werden onze hersenkronkels werkelijkheid. Na lang wikken en wegen, dit was in dit geval ongeveer drie weken (dit is al langer dan toen we ons huis besloten te kopen), hebben we de knoop doorgehakt. We zouden echt gaan. In de weken die volgden regelden we meer dan we ooit geregeld hebben en leerden we alles over de regels van het wonen in Nederland en China. Het heeft ons niet laten tegenhouden want nu krap 5 maanden is ons avontuur echt begonnen en schrijf ik zwetend van de hitte dit eerste bericht.